De Haagse Hogeschool is dicht. Colleges zijn alleen nog maar online. Aanleiding voor de docenten van de Engelstalige vakgroep ‘European Studies’ een muzikale groet te sturen.
Het is het vermaarde ‘We’ll meet again’ waarmee Very Lynn tijdens de Tweede Wereldoorlog furore mee maakte, omdat het zo tot steun was voor de Britse soldaten in den vreemde.
Mijn zoon, die voor deze studie in Zuid-Korea verkeert (waar je overigens nog gewoon uit eten en drinken kunt), stuurde mij deze video toe. Grappig nevenfeit is dat Dave mijn vroegere bovenbuurman is. Mon (Marion) van Kouwen op de trekzak ken ik uiteraard ook.
Thea vd Wildenberg uit het Zuiden des Lands heeft tijdens haar bezoek aan het Enkhuizer Trekzakfestival haar eigen versie gezongen. Die is nu ook heel goed van toepassing.
Dank je voor al die jaren dat we hier
samen mochten zijn
Dank dat we vrienden waren. Nu komt het
afscheid. Dat doet pijn.
We zien elkaar als je wilt volgend jaar.
Op ’n mooie zonnige dag ben ik weer hier.
Hou die lach. Denk terug aan de dag
dat we vrienden waren. Het
muziek plezier
We zien elkaar weer terug want de dagen gaan vlug
och de tijd gaat zo snel
Ik koester wat ik hier had
wat een heerlijke stad. Zeg tot
ziens en geen vaarwel.
We zien elkaar als je wilt volgend jaar.
Op ’n mooie zonnige dag
ben ik weer hier.