Renee de la Prade
Californië

Bijeenkomst van de accordeonisten in Arsèguel

Drie dagen vol warm plezier in de Pyreneeën

Voordat ik het afreisde naar de Pyreneeën had ik nog overwogen om het grote muziekfestijn van Arsèguel volgend jaar maar eens over te slaan. Maar nadat het weer voorbij was, kreeg ik alweer meteen heimwee.

Onderneming

De reis is weer een lang te voren uitgestippenlde onderneming: met de trein naar Rotterdam, dan met de Thalys naar Parijs Nord, met de metrolijnen 4 en 1 naar Gare de Lyon en de TGV naar Perpignan.

Dan de volgende dag met het lokaalspoor naar Villefrance en het bekende Gele Treintje naar Tour de Carol alwaar je van smal- op breedspoor kunt overstappen en reis kunt voortzetten naar Puigcerdà in Catalonië, vier kilometer verder.

Met de bus

Wel een dag met tegenvallers: van zowel het lokaalspoor als het Gele Treintje moet een deel per vervangende bus worden afgelegd. Het mag de pret niet te veel drukken: er is nog tijd om de harmonica te demonstreren op het open rijtuig, waar ik me met mijn bagage heb kunnen settelen. Mijn Franse medereizigers vinden het prachtig en vragen om een typisch ‘Hollands’ nummer. Speel ik ‘Hoor je het ruisen der Golven’, blijkt het tòch weer van oorsprong een Frans nummer te zijn!

Taxi

In Puigcerda weer pech. Na uren wachten stopt er een bus op het stationsplein. Een tourincar en een half uur te vroeg volgens de dienstregeling. Dat kan de bus naar Seu d’Urgell dus niet zijn. Denk ik. Ik blijf maar doorgaan met trekzak spelen, wat ik uit verveling maar ben gaan doen. Als de bus wegrijdt, zie ik op de achterkant van het voertuig dat het afkomstig is uit Seu d’Urgell, waar ik heen moet. En inderdaad: ruim een half uur later geen bus meer...
Het wordt dus een taxi. In verhouding tot Nederland niet extreem duur, maar toch evenveel geld als mijn vroeg geboekte reis van Den Haag naar Perpignan...

Haar uit oor

In Seu d’Urgell, waar ik in Hotel La Glorieta meteen ‘Krokodil Gena’ voorspeel voor de Russische echtgenote van de eigenaar, begint de volgende dag het festijn. Eerst in de tuin van Hotel Adria en ’s avonds op de Plaça del Carme, alwaar ik uit traditie mijn haar laat knippen door een lieve Galicische kapster die als extra service met hete hars het haar in en rond mijn oren eruit trekt.

Gastvrije ontvangst

De ochtend daarop met de bus tot aan de voet van berghelling, waar Arsèguel ligt. De eerste de beste auto neemt me mee naar boven, al waar me een gastvrije ontvangst wacht door het jonge stel dat Hotel Font del Genil sinds een paar jaar runt en zelf erg ook blij is als er muziek wordt gemaakt op hun terras.
 

Een niche

Nu lijkt het misschien of heel Catalonië trekzakminded is. Dat is echter niet zo: het betreft wel een zeer actief niche van mensen die zeer actief zijn en veel met elkaar uitwisselen, vaak ik uiteenlopende formaties. Ook dankzij Artur Blasco uit Arsèguel die de traditie van de muziek op de harmonica na het overlijden van dictator Franco nieuw leven in heeft geblazen en gedreven muziekdocenten uit de omgeving.

Na drie dagen prachtige muziek en vele gesprekken – ze kijken wel een beetje vreemd op van die vrijwel enige buitenlandse toerist in deze bloedhete omgeving – verlaat ik Seu d’Urgell met de bus naar Barcelona. Met een blik op een prachtig berglandschap als herinnering.

De folders en impressies hieronder vertellen de rest van het verhaal.

• Programmaboekje
  Bekijk of Download dit document.

• Folder van het jeugdconcert, dat op 2002 werd gestart met 17 (!!!) deelnemers. Met 118 dit jaar lijkt het weer wat licht te dalen.
  Bekijk of Download dit document.

• Hier kan het boekje kort voor het plaatsvinden van de Trobada worden gedownload.

• Mijn eigen impressie van dit grootse gebeuren.(video: Eduard Bekker)

Deze en eerdere Catalaanse impressies in het dossier Catalonië:

Steun De Harmonicahoek < Naar boven < Terug   > Home     > Nieuwsarchief       > Nieuws uit 2017         > Arsèguel Hulp nodig als beginner?

• Algemene verordening
gegevensbescherming (AVG)

• Disclaimer

• Over cookies