Bijeenkomst van de accordeonisten in Arsèguel

Drie dagen vol warm plezier in de Pyreneeën

Deze jongeren + 1 ukulele trof ik aan in een van de smalle straatjes van Arsèguel. Ze kenden de trekharmonica niet, maar waren heel nieuwsgierig. Alle reden om er even voor te gaan zitten.
  • Deze jongeren + 1 ukulele trof ik aan in een van de smalle straatjes van Arsèguel. Ze kenden de trekharmonica niet, maar waren heel nieuwsgierig. Alle reden om er even voor te gaan zitten.


Voordat ik het afreisde naar de Pyreneeën had ik nog overwogen om het grote muziekfestijn van Arsèguel volgend jaar maar eens over te slaan. Maar nadat het weer voorbij was, kreeg ik alweer meteen heimwee.

vrijdag 28 juli - zondag 30 juli 2017
door Eduard Bekker

Onderneming

De reis is weer een lang te voren uitgestippenlde onderneming: met de trein naar Rotterdam, dan met de Thalys naar Parijs Nord, met de metrolijnen 4 en 1 naar Gare de Lyon en de TGV naar Perpignan.

Dan de volgende dag met het lokaalspoor naar Villefrance en het bekende Gele Treintje naar Tour de Carol alwaar je van smal- op breedspoor kunt overstappen en reis kunt voortzetten naar Puigcerdà in Catalonië, vier kilometer verder.

Met de bus

Wel een dag met tegenvallers: van zowel het lokaalspoor als het Gele Treintje moet een deel per vervangende bus worden afgelegd. Het mag de pret niet te veel drukken: er is nog tijd om de harmonica te demonstreren op het open rijtuig, waar ik me met mijn bagage heb kunnen settelen. Mijn Franse medereizigers vinden het prachtig en vragen om een typisch ‘Hollands’ nummer. Speel ik ‘Hoor je het ruisen der Golven’, blijkt het tòch weer van oorsprong een Frans nummer te zijn!

Spelen op de open wagen van het Gele Treintje.
  • Spelen op de open wagen van het Gele Treintje.


Taxi

In Puigcerda weer pech. Na uren wachten stopt er een bus op het stationsplein. Een tourincar en een half uur te vroeg volgens de dienstregeling. Dat kan de bus naar Seu d’Urgell dus niet zijn. Denk ik. Ik blijf maar doorgaan met trekzak spelen, wat ik uit verveling maar ben gaan doen. Als de bus wegrijdt, zie ik op de achterkant van het voertuig dat het afkomstig is uit Seu d’Urgell, waar ik heen moet. En inderdaad: ruim een half uur later geen bus meer...
Het wordt dus een taxi. In verhouding tot Nederland niet extreem duur, maar toch evenveel geld als mijn vroeg geboekte reis van Den Haag naar Perpignan...

Haar uit oor

In Seu d’Urgell, waar ik in Hotel La Glorieta meteen ‘Krokodil Gena’ voorspeel voor de Russische echtgenote van de eigenaar, begint de volgende dag het festijn. Eerst in de tuin van Hotel Adria en ’s avonds op de Plaça del Carme, alwaar ik uit traditie mijn haar laat knippen door een lieve Galicische kapster die als extra service met hete hars het haar in en rond mijn oren eruit trekt.

Gastvrije ontvangst

De ochtend daarop met de bus tot aan de voet van berghelling, waar Arsèguel ligt. De eerste de beste auto neemt me mee naar boven, al waar me een gastvrije ontvangst wacht door het jonge stel dat Hotel Font del Genil sinds een paar jaar runt en zelf erg ook blij is als er muziek wordt gemaakt op hun terras.
 

Een niche

Nu lijkt het misschien of heel Catalonië trekzakminded is. Dat is echter niet zo: het betreft wel een zeer actief niche van mensen die zeer actief zijn en veel met elkaar uitwisselen, vaak ik uiteenlopende formaties. Ook dankzij Artur Blasco uit Arsèguel die de traditie van de muziek op de harmonica na het overlijden van dictator Franco nieuw leven in heeft geblazen en gedreven muziekdocenten uit de omgeving.

Na drie dagen prachtige muziek en vele gesprekken – ze kijken wel een beetje vreemd op van die vrijwel enige buitenlandse toerist in deze bloedhete omgeving – verlaat ik Seu d’Urgell met de bus naar Barcelona. Met een blik op een prachtig berglandschap als herinnering.

De folders en impressies hieronder vertellen de rest van het verhaal.

Opnames van de lokale televisie:

 

 

De video’s van Gairy Blair

 

Ik kon niet overal bij zijn. Bijvoorbeeld niet bij de jamsessies in het restaurant, waar de muzikanten al dan niet wisseltonig hebben genatafeld.
Gary Blair uit Schotland was een van de ‘profs’ en was uitgenodigd voor avondconcerten met zijn chromaat. Hij heeft veel gefilmd tijdens deze sessie.
Via de embedding-optie van Facebook hier een bloemlezing van zijn opnames:
 

Les Fonts del Segre

De Harmonicahoek

29 juli 2017
Bij mijn bezoek aan het grote doorslaande tongen festijn in het Catalaanse Arsèguel hoorde en zag ik een groep uit Ribagorçe - een grensstreek tussen Catalonië en Aragon - een fraai nummer spelen op hun tweerijers in GC. Ik heb de bladmuziek gedownload en omgezet naar CF.

> Meer

En la Vida

De Harmonicahoek

10 september 2017
Wat krijgen we nou? Een chromatische accordeon? Ja. En ander voorbeeld van deze fraaie pasodoble is er niet te vinden op internet. Maar het is dan ook prachtige uitvoering!

> Meer

Deze en eerdere Catalaanse impressies in het dossier Catalonië:

Muziek in Catalonië

De Harmonicahoek

In Catalonië vindt de trekharmonica gretig aftrek bij jongeren. Ook bij hun streven naar hun eigen koers binnen Spanje duikt het instrument regelmatig op. Impressies uit Arsèguel, Seu d’Urgell en Barcelona.

> Meer

Bericht van een van onze sponsoren op Facebook:     
> Zweverink Muziek
Steun De Harmonicahoek Naar boven Terug   > Home     > Nieuwsarchief       > Nieuws uit 2017         > Arsèguel Hulp nodig als beginner?

Google Analytics Alternative
Dansen tijdens de optredens. Hier bij de Ribatònics.