Plankenkoorts: menigeen heeft er in min of meerdere mate last van en zou dit ongemak wel willen overwinnen. Dit sympathieke, kleinschalig muzikaal project - niet alleen voor trekharmonicaspelers overigens - is een uitstekende aangelegenheid een eerste stap hiertoe te zetten, in geheel ongedwongen sfeer. Dit kon op zaterdag 25 juni jongstleden in het Friese dorp Aldebaorn.
Ondergetekende heeft beslist geen plankenkoorts, doch wilde wel eens meemaken hoe het is om te spelen voor en tussen de koeien in de wei, het eerste gedeelte van de dag.
Daarnaast is het ontmoeten van mede - amateurmuzikanten ook een motivatie, daar er veelal slechts contact is via bijvoorbeeld Facebook.
Spelen in de wei tussen de koeien, hoe gaat dat? Je zet je neder op een krukje en speelt je deuntje, samen of met meerderen. Komen ze op je af en tonen ze zich nieuwsgierig en zo ja, hoe reageer jij daar dan weer op? Een soort ontdekkingsreis!
Het viel in mijn geval wel erg op dat deze vreedzame dieren mij in eerste instantie ‘links’ lieten liggen. ‘Verleid hen naar je te luisteren’ was dan ook het motto.
Zijn koeien gevoelig voor geluid en dan specifiek ook voor tonen en hoe deze worden voortgebracht? Mijn Hohner Compadre was niet bijster interessant leek het wel. Dit type trekharmonica brengt een stevig geluid voort waarvoor de dames zich aanvankelijk distantieerden, dacht ik zo.
Zouden deze koeien de warme, sensuele klanken van bijvoorbeeld een Serenellini beter appreciëren? Of heeft men - gelijk de mens - van nature met de een betere klik dan met de ander? Dergelijke vragen hielden me na afloop toch wel bezig. Je kunt immers niet in de kop van een koe kijken, doch je gaat op non-verbale signalen af dan wel je geeft het zelf een invulling.
Een groepje van acht spelers lieten hun tonen klinken waarna Ardy Proot, initiatiefnemer van deze dag, ons tezamen met haar eega, een heerlijke lunch voorschotelde, evenzo genuttigd in de wei, dit alles bij een aangename temperatuur van rond de twintig graden.
Het middagprogramma speelde zich af in het stille dorp Aldebaorn/Oldeboorn. Zo’n twintig actieve muziekliefhebbers hadden zich vooraf aangemeld om act de pressante te geven op diverse locaties in het dorp om te ‘spelen voor een dûmke’. (Dûmke is het vermaarde anijskoekje ter grootte van een duimpje). Maar helaas ging het regenen en zochten wij deelnemers binnenlocaties op die speciaal hiervoor waren opengesteld.
Bij gebrek aan een groot publiek - wat door enkelen werd betreurd - formeerden zich spontaan wat groepjes die voor elkaar gingen spelen wat men mooi vond. Ikzelf bijvoorbeeld had een repertoire bedacht dat passend is voor in een kerkgebouw. Er werden door velen mooie nummers gebracht. In de kerk was overigens wel degelijk wat geïnteresseerd publiek.
Ook de plaatselijke kroeg was een gewilde locatie om te spelen. Gezien de wat lossere sfeer aldaar gold deels een ander repertoire. En zo was er die middag voor elk wat wils.
Plankenkoorts overwinnen: wellicht dat sommige mensen een eerste stap hebben gezet dat leidt naar een algehele genezing van dit ongemak. Zo niet, dan is een volgende deelname zeer aan te bevelen. Voor hen die daar geen last van hadden geldt dat het een heel gezellige dag was met het samenspelen met en ontmoeten van passiegenoten.
Volgend jaar zal de vierde aflevering plaatsvinden.
U kunt nu al inschrijven voor deelname op zaterdag 24 juni 2017.