Workshop bij Marinette Bonnert

Deze Trek er es Uut bleek de keuze voor een workshop bij de Waalse Marinette Bonnert een goede te zijn geweest. Dat was niet alleen de mening van ondergetekende. Niet voor niets werd ze na de prestatie door alle cursisten nog eens extra beloond met een harmonica t-shirt van Mirjam Theuwissen.

Mijn keuze voor Marinette kwam door een vroegtijdige kennismaking met Waalse muziek uit de Wageningse platenbieb in de jaren ’70. Ooit had ik een LP op cassette opgenomen waarop prachtige Ardense arrangementen met trekzak, doedelzak, hommel en draailier te horen waren. Enkele daarvan heb ik me uit het hoofd aangeleerd. Ook had ik al eens een cd gehoord van een groep die Topaze heette. Met een prachtig edel harmonicageluid. Dat bleek dus de harmonica van Marinette te zijn.

Louis Spagna

Aanvankelijk was het de bedoeling van de organisatie om Louis Spagna – dé autoriteit op het gebied van dansmuziek uit Wallonië – binnen te halen. Hij was echter verhinderd. Op het verzoek dan zijn beste leerling te sturen arriveerde de 30-jarige Marinette, die op 12-jarige leeftijd haar eerste harmonicales van Spagna kreeg.
Marinette is specialist in het onderwijzen van traditionele dans en -spel aan kinderen. Ze is er dus in geoefend om helder en rustig uit te leggen hoe je een nummer moet dansen.

Wat is een goede workshop?

Dat is natuurlijk een kwestie van smaak: de een zal zoveel mogelijk bladmuziek en op een bandje ingespeelde deunen willen, de ander zal zich eerder willen verdiepen in de techniek en in hóe je een nummer mooi laat klinken. Nog een ander zal het eerder gaan om de fraaie anekdotes en de gezelligheid en als je er een paar deunen aan overhoudt is het mooi meegenomen.

Marinette koos de intensieve weg: zij beperkte zich tot drie stukken, waarvan twee heel intensief werden geoefend: een anglaise en een wals. Een scottish kwam later nog even om de hoek kijken.

• Marinette danst elk nummer eerst zorvuldig in.

---

Dansen

Voor elk nummer neemt Marinette de ins en outs door. Net als de cursisten bij Carl Eric wel kennen, wordt elk nummer eerst ‘gehumd’, zodat je geheugen alvast met de melodie heeft kunnen spelen. Verder legt ze uit hoe de melodie wordt gedanst, zodat je weet waar je de accenten moet leggen.
Zodra ze een (deel van de) melodie heeft voorgespeeld geeft ze de cursisten even de gelegenheid om hem na te spelen. Dan blijkt er al gauw een groep te zijn, die daar moeite mee heeft en een andere groep die denkt hem te doorgronden, maar graag even een rustige plek opzoekt, om zich zelf even goed te kunnen horen.
De eerste groep blijft binnen en Marinette neemt met hen de deun nog eens extra door. Buiten intussen blijkt iedereen elkaar inmiddels behulpzaam te zijn met het doornemen van de deun, want die blijkt toch wel verschillend te worden geïnterpreteerd. Marinette komt dan ook daar even bij een ieder langs om de puntjes op de I te zetten.
 

• Op de gang wordt geoefend en gecheckt.

---

Daarna komt iedereen weer bij elkaar en Marinette gaat van cursist tot cursist de kring rond om te kijken of een ieder de deun beheerst.
Opmerkelijk is dat Marinette de muziek nog niet op blad had staan en de pauzes benutte om die alsnog uit te schrijven.

‘Notenverslinders’ zullen zich bij Marinette dus wel minder thuis voelen, of ontdekt hebben dat muziek aanleren ook heel anders kan. We hebben tenminste geen negatieve geluiden mogen beluisteren en de sfeer in de groep – die uiteenliep van ‘niet al te prille beginners’ tot ver gevorderden bleef ontspannen. Het is toch heel knap dat je beide uitersten het gevoel kunt geven dat ze het goed konden bijbenen.

• Over de CD ‘21 boutons’ van Marinette Bonnert en Pere Romaní.
• Foto’s geluids- en videofragmenten van Marinette tijdens Trek er es Uut 2007.