Muziekstad Zevenaar

De fotograaf in duet met Noud Martinali.

De fotograaf in duet met Noud Martinali.

Foto: Frits Kemper

Als je leest dat er in je vroegere woonplaats een harmonicafestival wordt gehouden dan moet je er wel naar toe, ook al ben je zelf een beginnend speler. De verwachtingen van Karin en mij waren niet al te hoog, dit naar aanleiding van onze ervaring in het Veenmuseum in Barger-Compascuum.

zaterdag 5 juli 2003
door Frits Kemper (ook de foto’s)

Onze wandeling naar het centrum wordt begeleid door muziek van de kermis. Dus weten we al snel welke kant we wel op moesten lopen.
Vrij vlot komen we bij de eerste (overdekte) speelplaats waar een jongen zijn kunnen op een knopaccordeon ten gehore brengt. Heel dapper want zo te horen speelt hij nog niet zo lang op dit instrument.

Even verderop voor het stadhuis – ja Zevenaar is een echte stad – staat het grote podium. Hierop speelt op dat moment een orkest dat onder andere bestaat uit zowel accordeons als trekharmonica’s, een combinatie die ik nog nooit eerder gezien heb. Jammer dat de organisatie niet meer stoelen en banken heeft neergezet. Het publiek blijft dan niet zo makkelijk hangen en gaat verder met winkelen.

Tot nu toe dus niet veel te beleven voor een trekzakfanaat als Karin, die mij natuurlijk meesleept in haar enthousiasme. Dus lopen we maar weer verder.

Na enkele honderden meters komen we in het uitgaanscentrum van Zevenaar. Aan de Markt staan een aantal restaurantjes met de bijbehorende terrassen. Deze zijn vrijwel leeg maar er klinkt wel muziek. Het blijkt dat er in een zijstraatje een paar groepjes harmonicaspelers spelen. En zoals het hoort laten zij zich goed horen.

Strohoedjes

Het eerste groepje dat we horen bestaat uit twee dames met vrolijke strohoedjes op, en een heer die op hun twee- en drierijers vrolijke melodietjes ten gehore brengen. Het drietal zit er heel ontspannen bij maar het volume dat hun trekharmonica’s voortbrachten liegt er niet om.

Een paar stappen verder zitten een paar heren te spelen op hun Steirische harmonica’s. Bij deze instrumenten heb ik soms het gevoel dat er ergens een tubaspeler verstopt zit maar het komt toch echt wel uit die kleine toetertjes.

Aan de overkant van het steegje zit een schijnbaar serieus groepje ijverig te spelen op tweerijers. Bij nadere beschouwing blijkt dat ze ‘De rijke armoede van de trekharmonica’ voor zich op tafel hebben liggen. Karin heeft al snel aanspraak van iemand die ze kent vanuit ‘Nijmegen’ en schuift aan. Eindelijk ben ik verlost van dat gewicht in de rugzak.

Het eerste wat me opvalt is dat iedereen op een Martinali speelt. Twee mooie kleine en een grotere met toetertjes aan de baskant. Na een tijdje komt er een vierde Trekzak uit de tas. Dit keer is het een echte lepelbas van Nederlandse bodem. De bespeler blijkt tevens de bouwer, Noud Martinali, te zijn. Een heel mooi instrument met een hele diepe basklank, hoewel het stemgeluid van Noud hier niet voor onder doet.

Voor Karin en mij een geslaagde dag. We hopen wel dat dit feest ook volgend jaar weer doorgaat met nog veel meer trekzak spelers en andere muzikanten.

Het hoofdpodium met een orkest van accordeonisten en trekzakspelers.

Het hoofdpodium met een orkest van accordeonisten en trekzakspelers.

Dit zal later een groepje van 4 Steirische harmonica’s worden.

Dit zal later een groepje van 4 Steirische harmonica’s worden.

Een gezellige groep met een flink volume.

Een gezellige groep met een flink volume.

Het straatje. Op de voorgrond een dansgroep. Maar vooral trekharmonika’s.

Het straatje. Op de voorgrond een dansgroep. Maar vooral trekharmonika’s.

Een tango op de tonen van een trekharmonica.

Een tango op de tonen van een trekharmonica.

Een groepje uit Limburg en Brabant (behalve Karin natuurlijk).

Een groepje uit Limburg en Brabant (behalve Karin natuurlijk).

Noud Martinali met zijn lepelbasser. Een prachtig instrument.

Noud Martinali met zijn lepelbasser. Een prachtig instrument.

Een blik op de kleppen aan de diskant.

Bericht van een van onze sponsors op Facebook:
> Zweverink Muziek.