Wisseltonig gedicht

Volgend gedicht is opgeduikeld in de trekharmonicamailgroep. Naar ons gevoel is het wel een plaatsje op onze site waard.

Spelen
 

Altijd is er verlangen om te spelen
van makkelijke noten en moeilijke bassen
om warme melodieen met anderen te delen
en kijken of je vingers op tijd willen verkassen.

Soms langzaam en teder
soms harstochtelijk en snel
vliegen de vingers over die trekzak jawel
en danst de balg heel neder.

Dan duikelend van voor naar achter
en heen en weer
honderdduizend maal dat klereloopje elke keer
Er komt een ‘yes’ of een zucht met een lelijk woord
blijven lachen dat hebben we niet gehoord.

Denk je het te kunnen, ben je weer uit de maat
en is het net of iemand op de kat zijn staart staat.
Zwoegend en zwierend tintelend en blij
blijft toch de trekzak nummer een voor mij.

Tony Moor