Trek er es Uut 1998
Drie dagen lang slapeloos plezier
- De wegens zijn akoestiek befaamde trap in het NEBO-complex.
Het jaarlijkse Trek er es Uut- treffen van 20 tot 24 mei in het NEBO-complex tussen Nijmegen en Groesbeek is weer een daverend succes geworden, waar door velen met plezier en zelfs heimwee op zal worden teruggekeken.
D I A T O N I S C H NIEUWSBLAD
door Eduard Bekker
Niet in de laatste plaats door de Deense workshopdocent Carl Erik Lundgaard Jensen, die aanvankelijk had gemeld in 1999 niet van de partij te kunnen zijn wegens verplichtingen elders. Binnen twee weken belde hij echter naar organisator Theo Rikken dat hij daar op terug was gekomen: hij kon de gezelligheid van Groesbeek onmogelijk missen...
De belangstelling voor deze workshops is inmiddels zo groot, dat er dit jaar voor het eerst een inschrijfstop kwam. Maar blijkbaar was het door de mond-tot-mondreclame toch al snel in het hele lang bekend, dat je er snel bij moest zijn, want de Friese tongval, het zangerige Noord-Hollands uit Enkhuizen en omgeving, en de zachte zuidelijke g leken evenredig vertegenwoordigd.
- ... overal waar het maar kon werd, zoals hier bij de tenten ...
Bal
Elke ochtend kwart voor acht werden de deelnemers diatonisch gewekt door Maarten Rikken, en dat was wel nodig ook, want wakker worden omdat je bent uitgeslapen kun je op Groesbeek wel vergeten. Tot diep in de kleine uurtjes is het heel erg gezellig. Zo was het letterlijk elke avond bal. Serge Benoït kreeg het voor elkaar om mensen die niets van volksdansen afwisten voor het podium te laten springen en draaien alsof ze nooit anders hadden gedaan.
- ... en hier in de hal.
Trappenhuis
Het musiceren van de cursisten en docenten beperkte zich overigens niet alleen tot de cursusuren en -ruimtes. Behalve de eetzaal, de lesruimtes en de bar vormden de gangen en vooral het trappenhuis met zijn unieke akoestiek een geliefde pleisterplaats. Ook bij de tenten onstonden spontaan musicerende gezelschappen, voor zover het weer het althans toeliet.
Het was overigens niet alleen de trekzak die deze dagen voortdurend was te horen. Elk jaar blijken er meer mensen hun overig muzikaal gereedschap mee te nemen, zoals de viool, die zich prima laat combineren met de harmonica. Zelfs de 'gewone accordeon' vertoonde zich, maar de spelers zij het vergeven: de twee muziekgroepen die zich van dit instrument bedienden verzorgden een prima gastoptreden.
Groepenpresentatie
Zaterdagavond waren de cursisten zelf aan de beurt met de groepenpresentatie. Hoewel ik veel mensen heb horen klagen over de lange zit, vond ik deze drie uur zeer onderhoudend. Wat ik hoorde en zag, steeg uit boven het plichtmatig laten horen van de oefenstof. De presentatie was gevarieerd en er waren zelfs cabareteske elementen aanwezig.
- Britten en Ieren; in de politiek erfvijanden, in de muziek gaat het prima, zoals Roger Watson (GB) en Charlie Piggot (Ir) hier aantonen.
Voor mij was dit de eerste Groesbeek. En dus ook de eerste kennismaking met Carl Erik Lundgaard Jensen. Gelukkig maar dat hij blijft, want zijn bijdrage mag er wezen. Ik vond de trekzak al een mooi instrument, maar dat je er ook echt gevoelig op kunt spelen had ik nooit geweten, tot deze Deen dit bewees bij de docentenpresentatie met de Kyrkpolska.
'Het wordt elk jaar leuker' heb ik iemand horen zeggen over de sfeer. Ik heb het gevoel dat dat vanaf nu eigenlijk niet meer mogelijk is. Dan blijft er voor slapen namelijk helemaal geen tijd meer over...
Ondanks het feit dat ik nog maar een prille beginner ben, heb ik mij goed geaccepteerd gevoeld tussen de vele (ver-) gevorderden. Dit om het soms gehoorde misverstand dat Groesbeek alleen voor de gevorderden zou zijn uit de wereld te helpen. Persoonlijk mis ik echter nog wel een Tex-Mex docent. Ik zou mij graag in deze meerstemmige muziekvorm willen bekwamen.
> De Accordeonspecialist
> De Accordeonspecialist
